Zomer Schilderworkshops 2019

Wat:  Zin in iets creatiefs in de zomervakantie?

Waarom:  Het lukt altijd!  En de materialen zijn aanwezig.   Gezellige, ongedwongen sfeer.  Enthousiaste vakleerkracht.  Bijna alles is mogelijk.   Gratis parkeren voor de deur!

Voor wie: De workshops zijn zowel voor  beginners als gevorderden geschikt. Er is geen schilderervaring nodig. Kom gezellig met  bijvoorbeeld je buurvrouw, je vriendin, vriend of dochter lekker een middagje schilderen. Je kunt voor een of meerdere middagen inschrijven. Begeleiding is op maat dus voor iedereen individuele aandacht.

Je hoeft alleen maar te beginnen en daar help ik je bij. Elke keer een ander materiaal.

Ook zal ik voorbeelden meebrengen om je op weg te helpen.

Je kunt zelf aangeven welk dagdeel je wilt komen schilderen. De nadruk ligt op het plezier.

 Wat meebrengen: Je mag  zelf schilder en/of collage materialen meebrengen. Er zijn ook schildersmaterialen aanwezig. Schildersezels en tafels en stoelen en water zijn aanwezig op het atelier.

Waar:                    Wijkgebouw De Twern Kettingstraat 79 5667 RG Geldrop

Wanneer:

Dinsdag 2  juli 14.00-16.00 uur                                  schilderen met paletmes

Dinsdag  9 juli 14.00-16.00 uur                                  collage

Dinsdag 16 juli 14.00-16.00 uur                                 schilderen op muziek  

Opgeven:     Voor 1 juli bij juliette.kalse@kpnmail.nl

Of via de contactpagina van de website

Begeleiding van groepen in experimenteel  Schilderen en Tekenen ook model en portret  in alle denkbare gemengde technieken.

Op aanvraag.

www.kiesjedocent.nl

www.schilderschoolgeldrop.nl

Persepolis

In dit paleizencomplex  heersten de Perzische koningen o.a.  Xerxes.

In de 6 de eeuw werden hier zoroastrische erediensten gehouden. De ruines van deze antieke stad liggen  60 kilometer ten noorden van Shiraz. Door de poort van alle volken, bewaakt en beschermd door mythische gevleugelde leeuwen kan je naar binnen.

Reliefs of lotus flowers are frequently used on the walls and monuments at Persepolis.

Mijn reis door Iran

Ik zit in het vliegtuig terug naar Nederland. Ik moet zo ontzettend hard huilen. Uit mijn tenen komt de emotie. De hele reis was ik opgetogen en opgewonden. Nu is het voorbij. Deze reis en mijn jeugd zijn nu definitief voorbij.

Op de eerste avond in Teheran vraag ik, na het eten van de de chicken kebab met saffraan rijst, aan onze gids Mansur of ik morgen naar mijn oude huis kan gaan. Hij heeft de straat Dowlat in het noorden van de stad opgezocht op zijn smartphone met Google Maps. ‘Het huis is weg’, zegt hij. Er zijn allemaal nieuwe appartementen voor in de plaats gekomen. Teleurgesteld zeg ik dat ik er dan niet naar toe ga. Het beeld dat ik heb van ons vrijstaande huis met de besneeuwde bergen op de achtergrond valt aann diggelen.

De volgende dag rijden we van het zuiden naar het noorden van Teheran om naar het Golestan-paleis van de nu verbannen en overleden keizer sjah Reza te gaan. De Damavand / Alvand-bergen met hun eeuwige sneeuwtoppen herken ik. Heerlijk, dit beeld, ik ben weer even kind. Ik zie de schone straten en de watermeloenen opgestapeld achter in de pick-up trucks vanuit de touringcar voorbij glijden. Ik geniet. Ik ben thuis! In het paleis zie ik veel Perzische tapijten.

‘Is het wel veilig in Iran?’, is de vraag die ik regelmatig kreeg. Natuurlijk zeg ik altijd een beetje boos: ‘Ja, hoor. Het is mijn geboorteland met de altijd gastvrije mensen, daar is niks mis mee.’ De liberale sjiieten die voornamelijk in Iran leven behoren tot de gematigde stroming van de islam. Orgaandonatie, condooms en de anticonceptie pil zijn toegestaan. Drie keer per dag bidden is voldoende in tegenstelling tot het strenge 5 keer per dag van het soennisme. Naar de moskee gaan is niet verplicht. Met moslimextremisme heeft het niets te maken.

Ik ben nergens bang voor. Tijdens een picknick in een van de prachtige groene parken eten we vers brood met feta, tomaten, komkommer en watermeloen. Een groepje vrouwen komt naar ons toe: ze willen met ons op de foto. Contact met het westen dat is belangrijk voor de mensen in Iran. Meteen vragen ze of we bij hen thuis komen eten en bieden ons een handvol pistachenootjes aan.

In Isfahan zien we de mooiste moskee ter wereld. Aan de zuidkant van het Masjed –e- Jameh-plein ligt het belangrijkste heiligdom. In de top van de dubbelwandige schitterende turkooiskleurige koepel zijn openingen aangebracht, waardoor op een plek op de grond, de echo van het gezang 12 keer te horen is. Een klein meisje staat hier te zingen en in haar handen te klappen van blijdschap. Nu mag het nog. Als ze negen jaar oud is zal ze een hoofddoek moeten dragen en mag ze niet meer zingen of dansen in het openbaar. Haar ouders en ik staan gefascineerd te kijken.

Deze reis naar mijn geboorteland, na 45 jaar, overtreft al mijn verwachtingen en voelt als een loutering. Het geluk en de vertrouwde dingen uit mijn jeugd waren even terug.